แอลเบเนียในอารักขาของอิตาลี บางครั้งรู้จักกันในชื่อ ราชอาณาจักรแอลเบเนีย หรือ เกรตเทอร์แอลเบเนีย[2][3] เป็นช่วงเวลาหนึ่งของประเทศแอลเบเนียในฐานะรัฐในอารักขาของราชอาณาจักรอิตาลี ซึ่งทางปฏิบัติแล้วถูกรวมเป็นส่วนหนึ่งกับอิตาลี มีประมุขแห่งรัฐคือพระเจ้าวิตโตรีโอ เอมานูเอเลที่ 3 แห่งอิตาลี และมีรัฐบาลของตนเองอย่างเป็นทางการ จากการที่แอลเบเนียตกอยู่ภายใต้การปกครองของผู้ว่าการอิตาลีนับตั้งแต่การยึดครองทางทหารใน ค.ศ. 1939 จนถึง ค.ศ. 1943 ทำให้แอลเบเนียในช่วงเวลานี้ยุติสถานะความเป็นรัฐเอกราชลงและกลายเป็นส่วนหนึ่งของเขตปกครองตนเองของจักรวรรดิอิตาลี รัฐบาลอิตาลีพยายามหลอมรวมแอลเบเนียตามแนวคิดเกรตเทอร์อิตาลี โดยการเปลี่ยนชาวแแอลเบเนียเป็นพลเมืองอิตาลี และเริ่มมีการตั้งถิ่นฐานของชาวอิตาลีในแอลเบเนียมากขึ้นเพื่อเปลี่ยนแอลเบเนียให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนอิตาลีทีละน้อย[4]ตามสนธิสัญญาลอนดอนในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ไตรภาคีได้ให้สัญญาการยกดินแดนแอลเบเนียตอนกลางและใต้แก่อิตาลีเพื่อตอบแทนสำหรับการเข้าร่วมต่อต้านฝ่ายมหาอำนาจกลาง[5] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1917 เมื่อทหารอิตาลีเข้ายึดครองพื้นที่จุดสำคัญของแอลเบเนีย อิตาลีได้ประกาศให้แอลเบเนียตอนกลางและใต้เป็นรัฐในอารักขาของตน อย่างไรก็ตาม สัญญาที่ให้ไว้กับอิตาลีถูกระงับลงในเดือนกันยายน ค.ศ. 1920 เมื่ออิตาลีได้รับแรงกดดันให้ถอนกำลังออกจากดินแดนดังกล่าว[5] อิตาลีไม่พอใจต่อผลตอบแทนที่ได้รับเพียงเล็กน้อยจากการเจรจาสันติภาพ ซึ่งถือว่าเป็นการละเมิดสนธิสัญญาลอนดอน นักฟาสซิสต์อิตาลีได้อ้างว่าชาวแอลเบเนียมีความเชื่อมโยงทางชาติพันธุ์กับชาวอิตาลีจากการโยงใยกับประชากรอิตาริค อิลลิเรีย และโรมโบราณ และได้กล่าวถึงอิทธิพลของจักรวรรดิโรมันและเวนิสที่มีต่อแอลเบเนีย ซึ่งทำให้อิตาลีมีสิทธิในการครองครองดินแดนนี้[6] นอกจากนี้ ชาวแอลเบเนียหลายแสนคนยังถูกบังคับอพยพไปยังภาคใต้ของอิตาลี เพื่อใช้เป็นข้ออ้างสำหรับการผนวกแอลเบเนียเป็นรัฐเดียว[7] อิตาลีให้การสนับสนุนอุดมการณ์เรียกร้องดินแดนของชนชาติเดียวกันของชาวแอลเบเนีย โดยมุ่งต่อต้านดินแดนคอซอวอของยูโกสลาเวีย และอิไพรัสของกรีซที่มีประชากรส่วนใหญ่เป็นแอลเบเนีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตามแนวพรมแดนชาเมเรีย (Chameria) ที่มีชนกลุ่มน้อยแอลเบเนียชาติพันธุ์ชาม (Cham Albania) อาศัยอยู่[8]